Rozpoczynając naukę rysunku w grupach początkujących, w roku bieżącym jak zwykle spotkałem się z osobami, które mają dużą trudność w narysowaniu prostej kreski czy np. prostej elipsy. Generalnie albo rysują nie płynnie „odcinkami” albo krzywo. Pierwsze założenia, które przyjąłem to fakt, że są to osoby ambitne i inteligentne, chcące rozwinąć swoją wiedzę rysunkową.
W tym artykule, na wstępnie, powezmę jedno założenie, że osoba czytająca tekst uczestniczy lub uczestniczyła w kursie rysunku i ma opanowane podstawy perspektywy, światłocienia itd. Nie będę więc zajmował się tu sprawami związanymi z techniką rysunkową, bo i w czasie plenerów nie jest to najistotniejszy czynnik. Przed wyjściem należy odpowiednio zaplanować temat i miejsce. Jeżeli idziesz sam i jest to Twój pierwszy raz, nie wybieraj tematów ulicznych w centrum miasta.
Jedną z najważniejszych cech dobrego rysownika jest umiejętność wnikliwej obserwacji oraz syntetycznego traktowania tematu. Dla osób pracowitych i dobrze zorganizowanych mam dobrą wiadomość… a dla leniuchów złą. Jedyną metodą osiągnięcia wysokich umiejętności rysunkowych jest ciągłe ćwiczenie i obserwacja z natury.
Portret rysowany z natury to jedno z największych wyzwań artystów. Każda twarz jest inna, wyraża emocje, wiek, rasę oraz często nastrój modela. Najmniejszy niuans rysunkowy może sprawić, że nasze dzieło będzie odzwierciedlało widzialną rzeczywistość, bądź nie. Do wykonania portretów będą przydatne miękkie ołówki, od 3B „w górę”. Przydatne są także miękkie kredki a nawet ołówki stolarskie – czyli wszystko co pomoże nam oddać miękki charakter twarzy ludzkiej Dziewczyna na mrozie.
